من تگرگ بهارم ؛ کدامین بارانید ؟
برافروخته مرکب از آذر گشته اممن تگرگ بهارم ؛ کدامین بارانید ؟
برافروخته مرکب از آذر گشته ام72
چگونه می توان به تاول های پا گفت که تمام مسیر طی شده اشتباه بود ؟؟؟71
آن قدر حرف توی این سینه ی من سنگینی میکنه که ...اما زورشون فقط به پاهام میرسه ! همینه که مدام یه جا وایسادم ...
این سکونی که هممون گرفتارشیم برای حرفای ناگفته ی توی سینه هامونه ! برای حرف هایی که هر روز بیشتر از پیش گیر میکنن و هی سنگین میشن !
خوشا به حال آنکه کسی را دارد تا این حرف ها را جلوی پایش قربانی کند و نترسد از اینکه این صحنه ی قتل را روزی ، جلوی دیگران لو بدهد !
ای لعنت به هر چه دیگران ...
70
بر دشت سپید پوشیده شده از برف هنوز اما ....
نه برف آمده و نه تو ...
67
یک گوشه از شهر،
دلی تنگ شده برایت!!
باید باشی و ببینی...
"اخبار" برخی "حوادث" را اعلام نمی‌کند...
• زهرا سرکارراه
66
غم و شادی ؛ حاضرم شرط ببندم این دو قوی ترین دوستی روی کره ی زمین را با هم دارند ! منتهی یکی زودتر از دیگری کوچ میکند ؛ شادی کم صبر است ؛ مدام از روی انسانی به روی دیگری میپرد ، گاهی نیز وابسته می شود نه دلبسته ! و مدت بیشتری با آنها می ماند اما غم مهربان تر است ، شاید خیلی مهربان تر می آید و روی قلب تو می نشیند و کمی دنیا را برایت تغییر می دهد ، کمی به تو فرصت اندیشیدن می هد ، ساده بگویم : غم فرصت میدهد ! آره ، اگر در این دوره ی چند ساله ی زندگی استراحت های غم نبود شاید تا آخر عمر همان راه صافی را میرفتم که امتدادش محو است . اما غم می آید و یک راه جدید نشان میدهد ! کمی تامل یادت میدهد ! من غم را بیشتر از شادی دوست ندارم. هر دو را به یک اندازه می ستایم و خوشحالم که خدا چنین موجودات(!) نازنینی را به وجود آورده! خدایا ، تشکر به خاطر درکت!65
بگذار بیاید
بگذار بیاید، از در ، دیوار ،کنج و کلید ، از هر طرف که می خواهد
درد،درد است
دلخوش مکن به وارونه خواندنش
تنها تویی و تنهاییت،
تویی و باران پشت پنجره،
دوربین را بچرخان،
کلید را لمس کن
حرکت
زندگی اغاز می شود دیگر بار
شکوه چشمانت،
وجود پر مهرت،
و دست های تو،
برای گشودن درهای دردناک جهان،
کافی است.
باور کن
چونان همیشه،
خدا را صبورانه باور کن
63
سقف این خانه خاکستریست و من آن را خاکستری کرده ام ! لعنت به من و عهد و پیمانم با این رنگ پیر! کاش میشد به جایی تعلق داشت ؛ کاش می شد باد را خواهر نامید و خورشید را مادر . کاش می شد ماه را برادر صدا زد و درختان سرو را پدر . ای کاش ستاره ها فرزندانم بودند . کاش اصل و نسبم به روح طبیعت بر میگشت ! ای کاش می شد باران را در آغوش گرفت و بوسید!
کاش می توانستم این " تویی" که همه جا ریشه دوانده است را می کشتم تا کمی بیدار شویم ...!
و سپس قاتل زنجیره ای رویاهای وارونه می شدم
و در آخر
تمام " ای کاش ها " را می خشکاندم
...
فقط کمی صبر هم کافی نیست
این روزهای من در ساعت های پر از ثانیه ها
خالیست !
چند روز دیگر را می خواهم بمیرم؟
چند نفس ؟
چند پلک ؟
مثل اینکه این رنگ خاکستری بد جوری واگیردار شده !
-میدونی خوبیش اینه که فردا هنوز هست !
(چگونه می توان به تاول های پا گفت که تمام مسیر طی شده اشتباه بوده ؟!)
- پانزده سال کمه یا زیاد ؟!
فقط میدونم خیلیم کم نیست چون مغزم یکم چروک زیر چشاش افتاده !
-
مانده ام چگونه هنوز دست و پایتان سالم است وقتی آن طور به ناگاه از چشم هایم افتادید آرزوهای سوخته !